Ένα όχι και τόσο τρομακτικό μπαμπούθ

Πάνω στο λόφο, περπατούσε βαριά ένα τεράστιο και πεινασμένο Μπαμπούθ. “ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΜΠΑΜΠΟΥΘ”, μούγκριζε, “και με τη λεμονάδα μου, θα φάω σάντουιτς τυφλοπόντικα, με λίγο αλατάκι και πιπεράκι, κι ένα μεγάλο τουρσί”. Αλλά το Μπαμπούθ φοβάται κι αυτό κάτι. Γιατί άραγε χτυπούν τα γόνατά του, στριφογυρίζει η ουρά του και τα μουστάκια του κουνιούνται πέρα δώθε, κάπως ανήσυχα;